کلانشهر _ سوگند حسین‌پور: حدود یک ماه از انتشار خبر ظهور نوعی ویروس جدید به نام کرونا که منشأ آن در چین بود می‌گذرد. ویروس جدیدی که دستگاه تنفسی را مورد حمله قرار می‌دهد، به راحتی قابل انتقال است و هیچ گونه درمانی برای آن وجود ندارد.

چین بعد از اولین قربانی این ویروس ناشناخته، سیاست‌های سختگیرانه و جدی را اتخاذ کرد اما با این حال این ویروس خود را به کشورهای دیگر رساند تا جایی که تا کنون ۳۷کشور درگیر این بحران شده است.

اطلاع رسانی عمومی از همان مراحل اولیه کشف بیماری‌، قرنطینه کردن، توزیع رایگان ماسک و ضدعفونی کننده‌ها بین شهروندان، پاکسازی روزانه تمام سطح‌ شهر و مهمتر از آن صادق بودن دولت با مردم، از جمله اقدامات دولت چین بود که مشمول صرف هزینه‌های گزافی شد.

زمانی وجود ویروس کرونا در ایران به صورت رسمی تأیید شد که خبرهای آن از دو هفته قبل به گوش می‌رسید اما همه این خبرها توسط مسئولان مربوطه به کلی تکذیب می‌شد. سیاست‌های پنهان‌کاری مانند گذشته در جریان شیوع کرونا نیز وجود داشت.

مسئولان به جای اطلاع رسانی صحیح، ارائه آمار دقیق و ایجاد شرایط مناسب، با ساده‌سازی این موضوع سعی در پاک کردن صورت مسئله داشتند.

از همین رو خبرهایی که از صداوسیما پخش می‌شود به گونه‌ایست که انگار این ویروس همانی نیست که کل جهان از آن در هراس‌اند. آمارهای اعلام شده گویی بیش از حد خوش‌بینانه به نظر می‌رسد در حالی که ایران بعد از چین بیشترین مبتلایان به این ویروس را دارد.

شرایط به گونه‌ایست که با جدی نگرفتن موضوع روزبه‌روز آمار مبتلایان بیشتر می‌شود در حالی که حتی شرایط مناسب برای نگهداری بیماران در بیمارستان‌ها وجود ندارد و با پیش‌روی ویروس ظرفیت بیمارستان‌ها نیز کاهش ‌میابد‌ و مشکلات بزرگتری که در پی آن ایجاد خواهد شد.

بدیهی است که «کرونا» تنها با فرستادن پیامک‌های روش‌های پیش‌گیری و یا تعطیلی چند روزه، خاتمه نمی‌یابد و مستلزم برنامه‌های سختگیرانه‌ای برای پیش‌گیری است. اگرچه از امروز تمهیداتی در جهت کنترل ورود و خروج استان منظور شد اما با توجه به هجوم مردم به شهرهای شمالی که در تعطیلی اخیر مشاهده شد لازم است ارگان‌های مربوطه بالاجبار وارد عمل شوند و شهر‌های درگیر را با اهتمام بیشتری کنترل کنند.

قرنطینه به دلیل هزینه‌های مالی زیادی که برای دولت به همراه دارد، احتمالا در شرایط کنونی اجرا نمی‌شود اما این کوتاهی قطعا سبب انتشار ویروس به سایر شهرها خواهد شد. کمااینکه تاکنون ویروس به بسیاری از شهرهای ایران سرک کشیده و نمونه‌هایی از نمونه‌های مبتلا به کرونا در این شهرها گزارش شده است. 

ظهور کرونا در ایران موج وحشتی را به همراه داشت که باعث شد در مدت زمان کوناهی ماسک و ضدعفونی کننده‌ها کمیاب شود. وحشتی که به دلیل عدم توانایی مسئولین در مدیریت صحیح بحران‌های پیشین این باور را در مردم ایجاد کرد که باید تنها به فکر خود باشند. این بی اعتمادی تا جایی پیش رفت که اکنون تمییز مرز بین حقیقت و شایعه به دلیل عدم اعتماد به وجود آمده کار آسانی نیست.

این شرایط، وضعیت را برای منفعت طلبانی که از هر آب گل‌آلودی ماهی می‌گیرند مناسب کرد. آن‌ها با افزایش غیر قانونی قیمت ماسک‌ها و ضد عفونی کننده‌ها تنور بازار را برای چسباندن خمیر احتکارشان گرم کردند. در حالی که کمی آنطرف‌تر چین در طول شش الی ده روز بیمارستان می‌سازد، مردم ایران به دنبال ابتدایی‌ترین وسایل پیش‌گیری از بحران، از این داروخانه به آن داروخانه می‌روند اما هیچ جا یک ماسک عادی و یک چفت دستکش لاتکس هم پیدا نمی‌شود.

در پایان بد نیست که بر این سوال تمرکز کنیم، کرونا چگونه به ایران آمد؟ بهرام پارسایی نماینده شیراز ورود کووید_۱۹ در ایران را ناشی از منفعت طلبی یک ایرلاین داخلی عنوان کرد که با وجود اعلام توقف پروازها به چین همچنان به پرواز‌های خود به چین ادامه داده است. از آنجا که ابتلا به این ویروس در کشور‌های همسایه گزارش نشد این فرضیه تقویت می‌شود که این ویروس از این طریق وارد ایران شده باشد. با این حال این موضوع به تایید رسمی نرسیده و با آن مخالفت شد.

«کرونا» بهشت موعودش را برای شیوع گسترده در ایران پیدا کرده است؟ متاسفانه اینطور به نظر می‌رسد...

انتشار یادداشت در کلانشهر به معنای تایید محتوای آن نیست و جهت اطلاع رسانی به مخاطبان منتشر می‌شود.